15 Αυγούστου σήμερα και είπα να ευχηθώ κι εγώ σε όλους σας από καρδιάς «Καλό Δεκαπενταύγουστο», «Και του χρόνου της Παναγιάς» ή «Χρόνια Πολλά και του χρόνου με υγεία». Τελοσπάντων, ένα απ’ όλα αυτά ή όλα μαζί, για να σας ευχαριστήσω όσο το δυνατόν περισσότερο. Σκόνταψα όμως στην εκδοχή που κυκλοφορεί κατά κόρον στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, αλλά και σε αρκετά τηλεοπτικά πρωινάδικα, που παρατήρησα να χρησιμοποιείται η νέα ευχή –της μοδός- «Καλή Παναγιά»!!!
Αρχικά δε σας κρύβω ότι μου βγήκε ένα ακούσιο, ελαφρό χαμόγελο, έτσι για να μην προσβάλλω κι όσους την χρησιμοποιούν, αλλά και γιατί θυμήθηκα κι εκείνο το «Καλησπέρα» που πολλοί εύχονται στο μέσο ή και πριν το μέσο της ημέρας. (Κατά τις δέκα το πρωί, να σου εύχεται κάποιος «καλησπέρα», δεν μπορεί παρά να σε ξενίσει).
Ζούμε στην εποχή των διαμορφωτών της κοινής γνώμης ή αλλιώς των «ευαγγελιστών-πεφωτισμένων» της κυρίαρχης τάξης. Όποιος από αυτούς καταφέρει να μας εντυπωσιάσει περισσότερο, να μας ευχαριστήσει με ένα τζούφιο νεοτερισμό, να μας κάνει να τον μιμηθούμε, έστω κι ασυναίσθητα, κερδίζει στο παιχνίδι των «ακολούθων».Όσο περισσότερη και ποικιλότροπηείναι η επικρατούσα κατά περιόδους τάση επίδρασης,από την ένδυση, ως τηνσυμπεριφορά, ως τον τρόπο σκέψης και έκφρασης μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας,τόσο περισσότερα είναι τακέρδη των επιτήδειων. Βλέπετε, είναι κι αυτός ο τρόπος μια σύγχρονή μορφή εξουσίας πάνω στα πλήθη.
Για να επανέλθουμε όμως στο «Καλή Παναγιά». Αναρωτιέμαι τι εννοεί όποιος τη χρησιμοποιεί; Την Παναγιά σαν πρόσωπο; Αν ναι, είναι περιττό το «Καλή». Γιατί αποκλείεται να ευχηθεί «Κακή Παναγιά». Για φανταστείτε να ευχόμαστε «Καλό Χριστό», «Καλό Άγιο Γιάννη Πρόδρομο», Καλή Αγία Βαρβάρα»; Κάτι δε στέκει, έτσι δεν είναι; Οπότε, ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα: Το «Καλή/ό» σε ευχές πάει κοντά σε γεγονότα. «Καλό Πάσχα, λέμε. «Καλά Χριστούγεννα», «Καλή Πρωτοχρονιά», «Καλή Ανάσταση» και όχι κοντά σε πρόσωπα.
Όπως όμως και να έχει το πράγμα, οι ευχές είναι καλοδεχούμενες απ’ όλους και προς όλους και μ’ όποιον τρόπο κι αν αυτές λέγονται. Φτάνει να βγαίνουν από τη ψυχή μας, φτάνει να εμπεριέχουν την αγάπη και το σεβασμό στο συνάνθρωπό. Τώρα, αν είναι και σωστές, ακόμα καλύτερα. Έτσι, φίλοι μου, για να μη χάσουμε και τη γλώσσα μας, αφού με τη γλώσσα εκφράζουμε τον πολιτισμό μας, τα ήθη και τα έθιμά μας, την ιστορική διαδρομή του λαού μας, την ύπαρξή μας.
«Καλό Δεκαπεντάυγουστο», λοιπόν, με υγεία και ευτυχία σε όλους. Και του χρόνου να είστε καλά, να ξαναγιορτάσετε τούτη τη λαμπρή αυγουστιάτικη μέρα.
Χίος 15-08-2023
Φραγκούλης Π. Κυλαδίτης
